De Bellamybuurt in Amsterdam-West heeft een hoge historisch-stedenbouwkundige waarde. Het onderliggende vijftiende-eeuwse veenlandschap, de zeventiende-eeuwse polder en de achttiende-eeuwse verkaveling van pleziertuinen zijn nog altijd zichtbaar in de stedenbouwkundige maten en de bebouwing. Er is relatief veel laagbouw. Dit, in combinatie met voortuinen, geeft de buurt een afwisselende, dorpse uitstraling. Dat maakt haar steeds geliefder bij uiteenlopende groepen bewoners.
Minke Wagenaar laat zien hoe vanaf de middeleeuwen de eigendomsverhoudingen hun stempel hebben gedrukt op de huidige fysieke verschijningsvorm van bebouwing en stedelijke structuur. Fred Feddes plaatst de Bellamybuurt in de steeds veranderende verhouding tussen de formele stad en informele voorstad. In haar tweede essay onderzoekt Minke Wagenaar de relatie tussen de ruimtelijke structuur van de buurt, de identiteit en waardering ervan door de bewoners. Jouke van der Werf beschrijft met welke middelen beleidsmakers en erfgoedambtenaren de voortdurende verandering van de Bellamybuurt op behoedzame wijze kunnen begeleiden.
De Bellamy Atlas bevat kaarten, prenten en foto's, vult een leemte in de geschiedschrijving van Amsterdam en legt de basis voor bescherming gebaseerd op kennis en inzicht.