In ‘Wereldcrisis’ doet Geoffrey Parker uitgebreid onderzoek naar de zeventiende eeuw, een eeuw vol rampspoed en klimaatverandering. Die twee gingen hand in hand. Wat leert dat ons?

Revoluties, droogtes, hongersnoden, invasies, oorlogen: het zijn niet de eerste woorden die in ons opkomen wanneer we denken aan de zeventiende eeuw. Toch was juist ‘onze’ Gouden Eeuw een mondiale aaneenschakeling van rampen en plagen, waardoor naar schatting een derde van de wereldbevolking kwam te overlijden.

‘Wereldcrisis’ van Geoffrey Parker gaat over de vraag: Wat kan de geschiedenis ons leren over klimaatverandering? Parker heeft uitgebreid onderzoek gedaan naar veranderingen in het klimaat halverwege de zeventiende eeuw in Europa, Noord- en Zuid-Amerika, Afrika en Azië. Hoe verhielden de veranderingen in de heersende weerpatronen zich tot de politieke, economische en sociale crises van 1618 tot 1680? Door op deze inventieve manier naar het verleden te kijken blijkt dat de invloed van het klimaat op de geschiedenis van de mensheid veel groter is dan altijd werd verondersteld.